خدا
اینقدر بعضی از دوستان خوبند که توی این یکی دو روزه همه اش به یاد خدا بودیم
مناسبت پست جدیدهم یادگاری از این لحظات گرانقدر است
به شخصه امام خمینی(ره)رو علاوه بر فقیه و... بعنوان یه عارف می شناسم. احتمالا بچه های دهه هفتاد همین جوریند. بنابراین از حرفاش برداشت های عارفانه هم دارم.
در یکی از سخنرانی ها امام(ره) گفته بود (مضمون):
تصور کنید با لحن یکنواخت و خونسرد همیشگی
من از اینکه ذره ای کاری انجام داده باشم که این انقلاب به ثمر برسه در خودم ندیدم (گفتم خب بالاخره احتمالا از تعارفات سیاسیه دیگه) یا اینکه کسی از مسئولین ذره ای کاری انجام داده باشد برای پیروزی انقلاب ندیدم ( گفتم اینم در همون زمره س ، احتمالا میگه همه کارا رو مردم کردند و ما مخلص مردمیم و از این حرفا) یا حتی احدی از مردم را هم ندیدم که این کار را انجام داده باشند ( از تعجب چشام گرد شدن ... واقعا آه از نهادم بلند شد که یعنی چی این حرفا؟) من فقط دست خدا رو تو پیروزی انقلاب دیدم فقط خدای تبارک و تعالی بود، همه چیز از خدا بود (اینجا بود که اشک تو چشم هایم جمع شد از این تعبیر عرفانی که بدون ملاحظه سیاسی و حکومتی و مردمداری بیان شد)
این آدم بدون کوچکترین ملاحظه سیاسی حرف دلشو زد
حالا می فهمم که چرا مردم با یه پیام امام(ره) سر از پا نمی شناختند برای لبیک گفتن
یکی می گفت به هر هدفی که رسیدم از اون راهی نبود که براش برنامه ریزی کرده بودم چون خدا می خواست بگه که این من بودم که تورو به هدفت رسوندم از اون راهی که دوست داشتم.
یه مطلب دیگه هم تو همین مایه ها از امام(ره) هست که درجش بستگی به علاقه خوانندگان داره